Rozdział 8.

Sara jak najszybciej tylko potrafiła wbiegła do domu. Taksówkarz krzyczał za nią, żeby wzięła resztę, ale wcale nie zwróciła na to uwagi. Lena siedziała w swoim pokoju, twarz miała czerwoną i opuchniętą, a z oczu wciąż ciekły łzy.

-Boże Lenka co się dzieje?- nie widziała czy ma na nią wrzeszczeć, czy ją pocieszać.- Gdzie Ty byłaś ? Z kim?

-Proszę przytul mnie- wyjąkała przez łzy.

Sara zrobiła to o co poprosiła ją siostra i zaczęła się coraz bardziej martwić. Nigdy jej takiej nie widziała, nawet wtedy gdy dowiedziała się, że nie wróci do zawodowego grania w siatkówkę, zawsze była twarda. Sara dobrze wiedziała, że Lena co noc płacze w poduszkę nie mogąc pogodzić się z tym, że los odbierał jej to co kochała najbardziej.

-Kochanie uspokój się, bo i ja zaraz zacznę płakać- próbowała ją uciszyć.

***

"Dlaczego zawsze musi być nie tak?
Czy będzie łatwiej pokochać ból i strach?
Jak długo jeszcze zdołam tulić gniew?
Powoli wpadam w swój własny cień.

Dlaczego życie wciąż iluzją jest?
Pozorne szczęście zastąpiło lęk?
Czy czujesz jeszcze w swoim sercu gniew?
Czy jeszcze walczysz, czy już poddałeś się?"

(Sumptuastic- „Kiedy mrok pochwyci mnie”)

***

Po ok. 15 minutach Lena powoli dochodziła do siebie, ale nie można tego było nazwać normalnym stanem.

-Czy teraz powiesz mi co się wydarzyło?- naciskała ją Sara.

-Powiem Ci, że Twoja siostra jest największa naiwną idiotką jaka chodzi po tym świecie. Jak mogłam być aż tak głupia, że on chce się ze mną spotkać i porozmawiać.

-Lena powoli, bo nie kumam o co chodzi. Kto się z Tobą spotkał?

-Winiarski!!- wycedziła przez zęby z odrazą.

-Jaki Winiarski? Nie znam żadnego Winiarskiego!

-Sara Ty niczego nie ułatwiasz. Michał Winiarski, znasz go przecież!- tłumaczyła, Sarze zaś powoli coś zaczęło świtać w głowie.

-Czeka ten Winiarski , który gra w reprezentacji Polski?- zapytała z niedowierzaniem młodszą siostrę.

-Tak ten…

-Ale jak Ty go poznałaś?

Lena zorientowała się, że krótkie i ogólnikowe wyjaśnienie nic nie da, więc opowiedziała wszystko od początku, kiedy poznali się na parkingu. Sara z każdym kolejnym słowem siostry coraz szerzej otwierała oczy i nie mogła uwierzyć w to co słyszy.

-…wtedy on zaproponował mi, że możemy się razem zabawić, bo to daje tyle radości. Na te słowa postanowiłam wyjść z kawiarni, a na do widzenia powiedziałam mu jeszcze parę słów.- skończyła swoją relację.

-Co za dupek!! To jednak prawda, że sportowcy to zakochane w sobie bufony.- Na te słowa przypomniała sobie kogo dziś poznała nad jeziorem. Łukasz wydawał się taki miły, ale czy Michał, Lenie też się taki nie wydawał?- Nie ma mowy żebym kiedykolwiek miała się spotykać z jakimś sportowcem- pomyślała.

-Jaka ja byłam głupia, myślałam, że może się zaprzyjaźnimy. Wtedy mogła bym z nim czasami pogadać na różne tematy sportowe, bo z Tobą siostra się nie da. Najgorsze jest to, że nawet po tym wydarzeniu on i tak będzie moim siatkarskim wzorem, bo jest w tym najlepszy. Szkoda że poza boiskiem robi z siebie playboya. Powiem Ci też choć pewnie mnie wyśmiejesz, Michał jako facet bardzo mi się podoba i to już od wielu lat. Zapewne dlatego przede wszystkim chciałam się z nim spotkać, niestety z charakteru okazał się bucem.

-O nie!! Lena Ty wcale nie jesteś głupia! To on okazał się matołem, że tak postąpił. Pewnie myśli, że jak jest gwiazdą to może mieć kogo chce. Jestem dumna z Ciebie, że się mu postawiłaś i powiedziałaś prawdę co o tym sądzisz. A on niech żałuję, że zmarnował szansę na prawdziwe poznanie Ciebie- podsumowała.

-Ja się czuję winna, może mu dałam jakieś sprzeczne sygnały?

-Ty już go nie broń widzę, że złamał Ci serce, a dobrze wiesz,  jak ktoś złamie serce którejś z sióstr Stefańskich to nie ma już u nich szans. Mogę Ci obiecać, jeśli na mojej drodze kiedyś stanie Winiarski to osobiście skopie mu tyłek. A teraz połóż się i odpocznij.

***

"Ludzkie łzy to z jednej strony wyraz ogromu cierpienia, lecz z drugiej także ulga. Razem z łzami wypływa cierpienie, by zrobić miejsce na nową, kolejną falę bólu. Inaczej ból przestałby się w nim mieścić."

***

Lena położyła się na łóżku nie patrząc na to, że jest ubrana, Sara dała jej buziaka i przykryła ją kocem. Sama zeszła na dół napić się czegoś mocniejszego, bo to co usłyszała trochę ją przytłoczyło.

- Gdyby tylko Lena nie była taka skryta, może mogła bym jakoś temu zaradzić. A tak, nie chciała ani powiedzieć kto jej pomógł wtedy na parkingu, ani z kim się umówiła. Może wtedy mogła bym jej doradzić co zrobić? Może odradziłabym to dzisiejsze spotkanie, pewnie i tak by się to na nic nie zdało, bo była dziś tak szczęśliwa, gdy wychodziła. Ona go chyba kocha, a na pewno jest nim zauroczona. Jak ten palant mógł jej coś takiego zrobić…?

***

Łukasz wszedł zadowolony do domu. W drodze powrotnej przemyślał sobie kilka spraw. Postanowił częściej zaglądać nad jezioro, jeśli spotka tam jeszcze kiedyś Sarę to na pewno się z nią umówi. Ona była taka otwarta, wesoła i piękna. Przeszedł przez korytarz do swojego pokoju, cofnął się jednak, bo zauważył że w salonie ktoś jest.

-Misiek! A co Ty tu robisz? Laska cię wystawiła? –zapytał wesoło.

Michał siedział na kanapie z puszka piwa w ręce, wyglądał jakoś dziwnie.

-Hej! Pytałem o coś!

-A… Kadziu jak tam spacer? -usiłował zmienić temat Winiarski.

-To ja pierwszy o coś zapytałem- domagał się odpowiedzi Kadziewicz.

-Dobra, mówię, bo nie dasz mi żyć. Ta panna z którą się umówiłem, olała mnie – rozumiesz.

-No cóż zdarza się, nie wszystkie muszą lecieć na twój urok osobisty, mi też się to parę razy zdarzyło, raz nawet dostałem po pysku. Ale w którym momencie zorientowałeś się że coś jest nie tak?

-No właśnie na początku wszystko szło gładko, reagowała na moje komplementy, dowiedziałem się że jest wolna. A potem ni z tego ni z owego wpadła w szał. Wykrzyczała mi, że skoro myślę że jak nazywam się Winiarski i pójdzie ze mną do łóżka to się pomyliłem.

-To powiedziałeś jej kim jesteś? Mówiłem Ci, że to na łóżkowy podryw nie zawsze działa.

-Nie musiałem nic mówić, ona dobrze wiedziała kim jestem, ale udawała idiotkę. Rozumiesz zapytała mnie czym się zajmuję. Powiedziałem jej tylko że jestem sportowcem i zmieniłem temat.- Michałowi nie przyszło do głowy, że jeżeli Lena była Polką, to mogła się interesować sportem i znała go. Przecież po pierwszy spotkaniu wynikało, że kompletni nie wiem kim jest.

-No to dość dziwna sytuacja, nie przejmuj się, trafił Ci się pewnie jakiś wybrakowany towar.

-Wiesz poczułem się jak kutas, kiedy ona powiedziała mi te słowa.

-Winiar to ja już Cię nie rozumiem! Najpierw chcesz się zmienić, teraz nie. Zdecyduj się człowieku! Podoba ci się takie życie, czy chcesz wrócić do swojego celibatu?

-Nie wiem już, ale chyba za ostro zacząłem. Dobra otrząsnę się jakoś, podobno w następną sobotę jest jakąś większa impreza w centrum. Może pójdziemy razem?- zapytał Łukasza .

-Z tym będzie problem, obiecałem Szamponowi, że w końcu go odwiedzę. Do tego są Siatkarskie Plusy, a jak dobrze pamiętam obaj jesteśmy nominowani i obaj mamy zaproszenia.

-Kurde kompletnie o tym zapomniałem. Ale i tak nie mogę pojechać, w niedzielę po południu mam trening, a w poniedziałek mecz z Treviso.

-No to ja się wybiorę, może trochę po pląsam po parkiecie, kiedy mogę się już normalnie poruszać. Wiesz że zabawy z naszymi kolegami z reprezentacji to ja nigdy nie odpuszczam.

***

"Czasami wydaje nam się ze mieszka w nas dwoje różnych ludzi. Jeden który wszystko doskonale czyni i tego człowieka prezentujemy światu. Jest też ten drugi którego się wstydzimy i tego ukrywamy. Każdy chciał by być dobry, a jedynie dokonuje czynów których sam często nie rozumie. A co się stanie gdy to drugie ja weźmie nad nami górę??"

***

Tymczasem w Łodzi…

Mariusz od kilku dni chodził jak struty, Ola nie odbierała od niego żadnych telefonów, nie odpisywała na sms-y. W końcu się wkurzył i zadzwonił do Iwony, od niej dowiedział się tylko, że Olka chce być sama. Dom wyglądał jak pobojowisko, nie sprzątał, bo dla kogo, po co? Kiedy z Olką zdarzało się im zapuścić mieszkanie, to potem przy wspólnym sprzątaniu mieli niezły ubaw. Po treningach wracał do domu i patrzył na puste ściany, odeszła mu jakakolwiek ochota wychodzenia i zaliczania panienek.

Po 5 dniach dostał upragnionego sms-a „Będę dziś przed 17”- Ola. Ta wiadomość dodała mu skrzydeł. Posprzątał dom w ekspresowym tempie, przygotował wszystko do obiadu i zabrał się za przyrządzanie ruskich pierogów. Ola uwielbiała tą potrawę, zawsze kiedy wracała od rodziców przywoziła kilogramy ich zapasów. Mariusz wspomógł się przepisem znalezionym w internecie i zabrał się do roboty. Mieszał  w garnku w najlepsze podśpiewując pod nosem Feel: „Pokonaj siebie” kiedy usłyszał za plecami cichy chichot.

Łyżka wypadła mu z ręki, kiedy odwrócił się i zobaczył w drzwiach Olę. Długo się nie namyślając, podbiegł do niej, podniósł do góry i okręcił wokół własnej osi.

-Ola nareszcie jesteś, nawet nie wiesz jakie katorgi tu bez Ciebie przechodziłem –postawił ją na podłodze i ucałował w policzek.

-Widzę że finanse Ci się skończyły, skoro wziąłeś  się za gotowanie- spojrzała na niego. Ten stał w fartuszku w drobne stokrotki, a całą twarz i włosy miał w mące.

-A właśnie że nie postanowiłem sam coś przyrządzić- wypiął dumnie pierś i zaprowadził Olę po kuchenkę, gdzie pierogi wesoło podskakiwały we wrzącej wodzie.

-Sam zrobiłeś pierogi? -pytała z niedowierzaniem.

-Tak, według tego przepisu- wskazał ma kartkę leżącą na stole- Marsz do łazienki umyć ręce, a potem podaje do stołu.

-Mariusz a jesteś pewien, że się nie otrujemy?

-No wiesz co!! -rzucił ścierką w dziewczynę, tej jednak udało się uciec.

Po wspólnie zjedzonym posiłku, który okazał się smaczny, że nawet nie przeszkadzało im trochę rozgotowane ciasto przyjaciele siedzieli naprzeciwko siebie patrząc sobie w oczy. Jedno i drugie nie wiedziało jak zacząć. Ola bała się pytań Mariusza, ten bał się jej odpowiedzi. W końcu przełamał się i powiedział:

-Przepraszam.

-Ale za co Ty mnie przepraszasz? -pytała.

-Za to że Cię ostatnio tak olewałem, to się nie powtórzy. Przynajmniej dwa dni w tygodniu znowu będziemy mieć tylko dla siebie, tak jak dawniej. Wiem że przesadziłem z balowaniem i sprowadzaniem do domu panienek.

-Mariusz to Twoje życie i Twoje mieszkanie, możesz sobie robić co chcesz.

-Ale wiem że Cię to w jakimś stopniu rani. Postawiłem się w Twojej sytuacji i też nie był bym zachwycony gdybyś co kilka dni sprowadzała tutaj obcych facetów.

-Czy Ty sugerujesz że ja nie mogę nikogo mieć? –oburzyła się.

-Nie! Chodzi o to że nie szanowałem Twojej osoby, teraz to się zmieni. Ola przepraszam, że pytam, Ty masz kogoś?

-Nie!! Dlaczego tak myślisz?

-Bo ostatnio dziwnie się zachowywałaś -powiedział, a kamień spadł mu serca.

-Miałam kilka spraw do przemyślenia, to ja Cię przepraszam, że zostawiłam Cię tak bez słowa, ale chciałam pobyć sama ze sobą jakiś czas.

-No to chodź tu do mnie i przytul swojego kochanego Szampona, cieszę się ze sobie wszystko wyjaśniliśmy

Ola była zaskoczona tym jaka zmiana w ciągu tych paru dni nastąpiła w Mariuszu. Czyżby miał wrócić dawny Wlazły, którego tak dobrze znała i kochała. Może mówił prawdę i przejrzał na oczy i teraz jego życie łóżkowe choć trochę się uspokoi.

***

Jeśli szczęście się do nas uśmiecha, trzeba z tego korzystać i starać się mu dopomóc, tak jak ono pomaga nam.

***

-Olka.

-Tak

-Co Ty na to żebyśmy poszli razem na Gale Siatkarskich Plusów, która jest za tydzień

-Ale przecież zawsze na takie imprezy chodzisz sam, żeby dziennikarze nie wietrzyli niepotrzebnej sensacji, że Wlazły sobie kogoś znalazł.

-Teraz chce iść z Tobą, a Ty sama też niedługo zostaniesz Panią Magister dziennikarstwa, wiec jednego dziennikarza mam po swojej stronie- uśmiechnął się.

-Nie wiem czy to dobry pomysł- zastanawiała się, a w duch jej serce skakało z radości.

-No to jak nie przekonują Cię moje namowy to powiem, że będzie też Kadziewicz - dziewczyna wydała z siebie pisk i uśmiechnęła się szeroko.

-Jak będzie kochany Kadziu, to ja idę na 100% -powiedziała bez zastanowienia.

-Ma ci los, ze mną to iść nie chciała, ale wystarczyło powiedzieć nazwisko Łukasza to do razu się zgodziła. Czuje się zazdrosny!- foch.

-Mariusz jak możesz czuć się zazdrosny o Łukasza. Przecież moje serce jest podzielone na dwie części, jedną oddałam Tobie, drugą Kadziowi. Ups… czekaj dementuje to co powiedziałam, mam serce podzielone na trzy kawałki, bo jeszcze jest Winiar- zaśmiała się, ale dobrze wiedziała, że to szczególne, honorowe miejsce w jej sercu zająć mógł i zajmuje tylko Wlazły.

-To wszystko mamy ustalone, pamiętaj tylko że chce brać udział w wyborze kreacji- uśmiechnął się tajemniczo.

-Jak planujesz, że wskoczę w coś strasznie krótkiego, bądź wydekoltowanego to ja wolę nie iść- wystawiała mu język.

-A czy ja coś takiego mówiłem? -zrobił minę niewiniątka.

***

-Planujesz coś?

-Ja??

-Nie planuj i tak się na to nie godzę. Zbyt dobrze Cię znam.

***

  

Rozdział z dedykacją dla UnbornAngel cieszę się że te moje wstawki między tekst Ci się podobają. Większość z nich wymyślam sama. Do tej pory myślałam że nikt na to nie zwraca uwagi, a dla mnie to takie małe urozmaicenie

Musze wam powiedzieć, że ciężko było w tym tygodniu znaleźć mi czas żeby napisać kolejny rozdział. Sielanka u Mariusza i Olki, zawirowania u Leny i Michała. Czy Kadziu jeszcze spotka Sarę, kiedy i w jakich okolicznościach? Nie martwicie się wszystko w swoim czasie.

Piosenki które pojawiły się w tym rozdziale są do pobrania z mojego chomika w zakładce Siatkówka a miłość.